|
| blader terug |
| Onderwerp:Verhaal van de mensenvanger |
| bijbelboek: |
| hoofdstuk: vers t/m
|
|
Door STEPHAN DE JONG
Wie aan de kleine Johannes vroeg wat hij later worden wilde, kreeg nooit een antwoord. Johannes wist het eenvoudig niet.
Zijn vriendjes droomden ervan om boer, soldaat of ontdekkingsreiziger te worden.
Maar hoe Johannes ook over zijn toekomstige beroep peinsde, hij kon niets bedenken.
Op een dag was de kleine Johannes groot geworden.
Het werd tijd dat hij een vak zou leren.
Hij verliet daarom zijn huis om een beroep te gaan zoeken.
Maar waar hij ook kwam, bij vissers, houthakkers of burgemeesters, nergens vond hij een beroep dat hem paste.
Koning, dat leek hem wel wat. Maar daar was er maar één van nodig en die was er al.
Tegen de avond kwam Johannes aan bij een eenvoudige hut aan de rand van het bos. Hij was hongerig en moe en klopte aan.
Een stevig uitziende man deed open. ,,Kom binnen.’’
De deur zwaaide open en Johannes werd direct naar de tafel gebracht waar een schaal met heerlijk eten stond.
,,Bent u kok’’, vroeg Johannes na zijn honger te hebben gestild met het heerlijke eten. ,,Nee, mensenvanger’’, antwoordde de man.
Johannes schrok. ,,Hebt u mij nu gevangen?’’
,,Vanzelf’’, antwoordde de mensenvanger.
,,Ik zei toch al dat ik mensenvanger was.’’
,,Zet u mij in een kooi of gaat u mij nu opeten?’’, bibberde Johannes.
,,Niet dat ik weet’’, antwoordde de mensenvanger.
,,Wees blij dat ik je gevangen heb. Kijk maar naar buiten.’’
Buiten stortregende en onweerde het.
,,Ik heb je weggevangen uit het noodweer’’, zei de man.
,,Zoiets mag ik graag doen; je in een kooi zetten of opeten lijkt me niet echt nodig.’’
De volgende ochtend was het stralend weer.
De mensenvanger ging vroeg op pad en |lees verder | |
|
|
|
