|
| blader terug |
| Onderwerp:De Samaritaanse vrouw (oudjaar) |
| bijbelboek:Johannes |
| hoofdstuk: 4 vers 3 t/m 15
|
|
de lange kilometers, naar de waterbron op het heetst van de dag.
Alleen op die momenten weet ze zeker dat er niemand zal zijn om haar uit te schelden.
Jezus is samen met zijn discipelen op weg van Judea naar Galilea.
Dit is een tocht van ongeveer 70 km.
Jezus besluit de kortste weg te nemen die door het vijandig gebied, Samaria loopt.
De meeste mensen zouden liever vele kilometers om lopen, maar Jezus weet dat Hij deze weg moet gaan.
Vermoeid komt Hij met Zijn discipelen in het stadje Sichem aan.
Bij de Jakobsbron, die, zoals men zegt, door Jakob is gegraven, rust Jezus uit, terwijl zijn discipelen boodschappen doen.
Net als ieder mens is Jezus moe van de lange wandeling.
Bovendien is het 12 uur in de middag, het warmste moment van de dag.
Een uitgelezen moment om even uit te rusten en wat te gaan drinken.
Dan ziet Jezus een vrouw aankomen die water wil gaan putten.
Jezus kijkt haar aan en vraagt vervolgens of zij Hem wat te drinken wil geven.
Dit lijkt voor ons een normale vraag, maar in die tijd kon dat echt niet.
Jezus, een joodse man, die openlijk contact zoekt met een vrouw.
En wat voor een vrouw, een Samaritaanse, die door haar eigen gemeenschap als een prostituee wordt gezien.
Na de eerste wat afwerende reactie van deze vrouw, ontstaat er toch een vertrouwelijk gesprek.
Jezus kent de hunkering, de dorst, van de Samaritaanse vrouw, naar erkenning, liefde, waardering en vooral …. haar behoefte aan het krijgen van een nieuwe kans.
Herken je dat?
De behoefte om het vooroordeel van anderen van je af te schudden?
Dat eeuwige……, eenmaal fout, is altijd fout…. gevoel?
Voor het eerst sinds lange tijd weet deze Samaritaanse vrouw zich gezien.
Een tussen aanhalingstekens , foute vrouw als de Samaritaanse, wordt door Jezus als gesprekspartner serieus genomen.
Wanneer je de tekst in zijn geheel leest, zul je ontdekken dat Jezus haar pittige vragen stelt over de wijze waarop zij de zaken in haar leven heeft aangepakt.
En dat is ook niet erg, nee dat is zelfs helend.
Dat is het unieke aan Jezus.
Doordat Hij weet wat er in je hart speelt, doordat hij jouw omstandigheden kent, gooit hij als het ware de boel open.
Hij veroordeelt niet, maar nodigt uit om samen toe te groeien naar nieuwe kansen.
Dit is het hart van God.
God verwerpt jou en mij niet om ons verleden.
God ziet ons hart aan.
Misschien zeg jij wel: Ik wil ook van het levende water proeven.
Ik heb zolang alleen gestreden en ik herken zoveel in de woorden van de Samaritaanse vrouw.
Dan is Jezus nu heel dichtbij om de dorheid in je leven weg te nemen en je te vullen met Zijn levende water..
Doe je ogen maar dicht ……………..en luister naar de laatste zinnen van het aloude lied waarmee we zijn begonnen:
Waar de weg mij brengen moge, aan des Vaders trouwe hand,
loop ik met gesloten ogen naar het onbekende land.
Amen |
|
|
|
