|
| blader terug |
| Onderwerp:De Emmaüsgangers |
| bijbelboek:Lucas |
| hoofdstuk: 24 vers 13 t/m 35
|
|
nog zoveel meer.
En voor al die mensen is het enorm belangrijk dat zij op hun levensweg iemand
tegenkomen die een tijdje met hen optrekt, iemand die belangstellend vraagt wat er aan de hand is, waar ze mee zitten.
Een mens die ook echt mede-mens is, iemand die echt luisteren kan.
Een mede-mens die vraagt hoe hij kan helpen, verzachten, soms met woorden maar meestal gewoon door er te zijn.
Een mede-mens, die bereid is zijn brood, tijd, aandacht, zorg, medeleven,
met hen te delen.
De mensen die op weg zijn naar Emmaus, zien ineens hoe een man, een vreemdeling hen tegemoet komt.
Het is Jezus, maar zij herkennen Hem nog niet.
Hij loopt een eind met hen op, luistert naar hun verhaal en verklaard wat zij zelf niet kunnen begrijpen.
Het feest van de herkenning barst pas los, op het moment dat Jezus de uitnodiging om bij hen te blijven aanneemt en het brood met hen deelt.
Jezus wordt herkent in het uitspreken van de zegen
en het delen van het brood.
Wat betekent dat voor ons, voor u en mij in deze tijd?
Het betekent allereerst, bereid zijn, om de ander tegemoet te komen.
Om vervolgens onszelf, onze aandacht met de ander te delen.
Mede – mens worden.
Waar mensen echt mede-mens zijn, daar kan Jezus weer tot leven komen.
Dat is ons Paasgeloof, een geloof dat ons in beweging moet zetten, om naar anderen toe te gaan en met hen mee te lopen.
Lieve mensen, geloven is: met de ander durven meelopen.
Door met een ander mee te durven lopen, soms maar kort, soms een heel leven, kunnen "mensen-in-de-put" weer mensen "bij-de-bron" worden.
|lees verder | |
|
|
|
